28 Temmuz 2011 Perşembe

Yazma Zevki (Keşkesel Monolog)

Eğer yazdıklarınız yaşadıklarınıza bir set çekip ötekileştirmeye başladıysa geçmişi, gelecek tasavvurunuzda olaylar hep birer hayalden ibaret kalacaktır.

Ve belki de tek ‘keşke’niz, siz tüm bunları yaşar ve yazarken, size bunu yaptıran kuvvetin yanınızda olamayacak olmasıdır.
Hatta hiçbirini okuyamayacağına da birer ağıt yakıp bu döngüyü sabit –kısır- kılabilirsiniz.

Bu yazıyı okuyor ve zihninizin bir yerlerinde kıpraşmalar meydana gelmeye başladıysa, siz ‘o’ kuvvet değilsiniz.
İşte yazmanın zevki tam da bu noktada başlıyor…

18 Temmuz 2011 Pazartesi

Kısaca... Gitmek zor

Bırakıp gidemiyor insan onca şeyi
Ben gidemiyorum senden
Senin benden gittiğin gibi
Umarsızca
Kal demek gelmiyor içimden
Bu yüzden
Mesela
Vesaire
Ya da
Hep bir bağlaç oldun hayatımda
Koptuğu yerlerden ilmek atarak
Bağladın beni yokluğunla
Artık ne varsa senden geriye
Örüyorum bayağı kelimelerle
Şöyle
Böyle
Yahut
Hiç olmadı bari giderken ellerimden tut
Gidemiyor işte insan
Senin gittiğin gibi
Umursamaz davranamıyor
Bir meydan savaşının tam ortasında
Ne var ne yoksa
Anla
Tamla
Tanımla
Senden önce ve sonra
Kısaca
Gitmek zor geliyor insana…